W stanie płynnym (patoka) jest prawie bezbarwny lub lekko słomkowy.
Po skrystalizowaniu przyjmuje barwę białą lub szarokremową.
Ze względu na przewagę cukru prostego glukozy nad fruktozą, a także niską zawartość wody ulega szybkiej krystalizacji.
Miód rzepakowy w niskiej temperaturze (2-5oC) twardnieje w bardzo trudną do rozsmarowania masę; ale w temperaturach wyższych (14-18oC) krupiec (miód skrystalizowany) jest smalcowaty i łatwy do rozsmarowania.
Zapach, zarówno miodu płynnego jak i skrystalizowanego, jest słaby, zbliżony do zapachu kwiatów rzepaku.
Smak tego miodu jest bardzo łagodny, nieco mdły i lekko gorzkawy.
Miód rzepakowy ( podobnie jak nektar) zawiera prawie wyłącznie cukry proste z przewagą glukozy.
Charakteryzuje się szczególnie niską zawartością związków mineralnych, lecz o znacznej przyswajalności przez organizm. Należy do nich między innymi żelazo i bor, tj. pierwiastek niezbędny do budowy tkanki kostnej oraz właściwego funkcjonowania śledziony i tarczycy.
Badania w OP w Puławach wykazały, że wartości inhibinowe miodów rzepakowych mieszczą się w zakresie 0-3.