Produkt wpisany na listę produktów tradycyjnych
w dniu 29.08.2007
kategoria - Miody
województwo pomorskie
Wygląd:
Po wybraniu miód jest gęstą, lepką cieczą. Po pewnym czasie przybiera formę stałą, składającą się z drobnych kryształków. Miód pszczółkowski ma barwę od jasnożółtej (miód majowy), przez złocistą (miód czerwcowy) do herbaciano-bursztynowej (miód lipcowy). W fazie ciekłej jest półprzeźroczysty, w fazie stałej tę przeźroczystość traci.
Kształt:
Przybiera kształt pojemników, do których jest przelewany.
Wielkość:
Rozprowadzany w słoikach głównie o wielkości od 0,5 do 1,25 kg.
Konsystencja:
Miód dojrzały, świeżo po odwirowaniu z plastrów, tzw. patoka, jest gęstą, lepką cieczą. Około 40 dni od wybrania miód przechodzi w fazę stałą, krystalizuje, tworząc tzw. krupiec. Miód pszczółkowski majowy cechuje się miękką konsystencją, łatwo się rozsmarowuje i posiada wyczuwalne drobne kryształki. Natomiast miód lipcowy posiada konsystencję stosunkowo twardszą.
Smak i zapach:
Zapach przyjemny, słodki, kwiatowy. Smak łagodny, słodki z różnym posmakiem w zależności od terminu zbioru i pożytku, z którego pochodzi. Miód pszczółkowski majowy cechuje się intensywnym, zdecydowanie słodkim smakiem i zapachem. Miód czerwcowy posiada delikatniejszy słodki, kwiatowy smak i zapach. Miód lipcowy charakteryzuje się smakiem najbardziej wyrazistym, ostrzejszym.
Barwa (zewnętrzna i na przekroju) :
Miód płynny jest półprzeźroczysty i posiada barwę: - jasnożółtą (miód majowy) - złocistą (miód czerwcowy) - herbaciano-bursztynową, mniej przejrzystą (miód lipcowy). Po krystalizacji barwa staje się mniej wyrazista, jaśniejsza. Miód traci przeźroczystość. Przyjmuje on barwę w zależności od zbioru: - kremowo-żółtą (miód majowy) - żółtą (miód czerwcowy) - ciemnożółtą (miód lipcowy).
Inne dodatkowe informacje:
Miód pszczółkowski jest bardzo wartościowym produktem odżywczym. Ponadto w związku z tym, że zawiera inhibinę – substancję powstrzymującą rozwój bakterii, cechują go również walory lecznicze. Do niedawna uważany był głównie za lekarstwo. Wykorzystywany jest przy leczeniu chorób serca, układu oddechowego i pokarmowego.
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:
Pierwsza wzmianka na temat miejscowości Pszczółki, ówcześnie wsi Psolcicz, pochodzi z 1307 roku, dlatego też tę datę uznano za symboliczny rok powstania Pszczółek. Już pierwsze zapiski wiążą wieś z zakonem Cystersów z Oliwy, który słynął z hodowli pszczół i produkcji miodu. W kronikach, które znajdują się w archiwum przy Katedrze Pelplińskiej, pochodzących z lat 1590, 1649 i 1780 wymieniona została wieś Pszczółki przynależna do parafii w Miłobądzu. Zapiski na ten temat pochodzą z wizytacji biskupów i dotyczą m.in. płatności tzw. dziesięciny, która była płacona w płodach rolnych, w tym również miodzie. Według legendy nazwa miejscowości Pszczółki wywodzi się z silnych tradycji bartniczych pielęgnowanych na tych terenach. Tradycje pszczelarskie na terenach Pszczółek przetrwały upływ czasu. Metoda produkcji miodu pszczółkowskiego majowego, czerwcowego oraz lipcowego pozostała niezmieniona od dziesiątek lat. Tradycje związane z wytwarzaniem tego produktu są przekazywane z pokolenia na pokolenie, co zapewnia mu niepowtarzalny, naznaczony lokalnym charakterem smak. Od 1957 roku istnieje w Pszczółkach koło pszczelarzy. W związku z tym można potwierdzić, że co najmniej od 50 lat formuła wytwarzania miodu pszczółkowskiego jest zachowywana zgodnie z tradycją. W październiku 2006 roku w Skowarczu (gmina Pszczółki) otwarte zostało Muzeum Miodu, które ma na celu m.in. promowanie miodu pszczółkowskiego oraz tutejszych tradycji pszczelarskich. Wydarzenie to zainaugurowało obchody 700-lecia Pszczółek. W 2007 roku przypada jednocześnie 50. rocznica utworzenia koła pszczelarzy w Pszczółkach. W kronikach pszczelarskich zachowały się najważniejsze dokumenty – publikacje i notatki dotyczące produkcji miodu. Kroniki zawierają m.in. pochodzące z 1950 roku zobowiązanie pszczelarzy z powiatu gdańskiego dotyczące projekcji miodu, np. uzyskanie przeciętnie 10 kg miodu z pnia i 20 dag wosku pszczelego, a także wysadzenie przez każdego pszczelarza przynajmniej 5 drzewek miododajnych. Z grudnia 1962 roku pochodzą zamieszczone w Głosie Wybrzeża informacje o produkcji miodu na Żuławach oraz jego wysokiej jakości. W tekście Koczownicy z plastra miodu (B. Holub) pochodzącym z 1964 roku można przeczytać o powiązaniach wysokiej produkcji rzepaku oraz cenionego miodu opartego o bazę pokarmową z rzepaku, a także o pojawiających się problemach związanych z wpływem chemizacji w rolnictwie na śmiertelność pszczół. Z wywiadu Spóźniona pszczela wiosna przeprowadzonego z inż. Ignacym Zimnym w 1965 roku można się dowiedzieć o wpływie opóźnionej wiosny na produkcję miodu w tamtym okresie. W artykule zamieszczonym w Magazynie Gdańskim, Magazynie Kolekcjonera „Pałac dla pszczół” w 1997 roku Halina Wik pisała: (…) Wszak Pszczółki swą sympatyczną nazwę zawdzięczają właśnie pszczółce i pszczelarzom, zamieszkującym tutaj od prawieków. Pierwsza wzmianka o tym w zapisach archiwalnych pochodzi z 1307 roku. Wieś pod nazwą Psolcin w 1464 roku znana jest już jako Pszczółki. Stąd dostarczono miód i wosk do Zakonu Cystersów w Oliwie. Dzięki nim w dużej mierze utrwaliła się nazwa miejscowości, która i dzisiaj dzielnie dotrzymuje lokalnej tradycji. (…) Aby utrzymać duże pasieki, muszą być ku temu warunki, czyli odpowiednia ilość miododajnych roślin. Świadomi tego faktu pszczelarze z Pszczółek zasadzili w latach 1948-1949 dwa tys. drzew (klony, lipy, akacje) i teraz po latach to przynosi efekty. Zawsze preferowaliśmy rośliny miododajne, wysiewaliśmy facelię, gorczycę, grykę. Teraz przyszła taka moda, że kosi się łąki, gdy jeszcze nie kwitną kwiaty. Prawdę mówiąc, na łąkach jest już tylko trawa, kwiaty i zioła wyginęły. Nie ma więc tego doskonałego miodu z łąki. Dawniej rosło wiele miododajnych chwastów, np. ognicha, lecz zaczęto stosować środki chemiczne i wiele roślin wyginęło. W ramach wyjaśnienia informacji zawartych w niniejszym artykule należy wspomnieć, iż po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej powrócono do tradycji niekoszonych łąk, co pozwala na rozwój roślin miododajnych stanowiących bazę pokarmową miodu czerwcowego. W październiku 2006 roku utworzono interaktywne Muzeum Miodu, w którym można obejrzeć zabytkowe oraz współczesne sprzęty pszczelarskie, prezentowana jest dawna i obecna działalność koła pszczelarzy w Pszczółkach, można również wykonać własną świeczkę, a przede wszystkim posmakować miodu pszczółkowskiego. Powstanie muzeum stanowiło jednocześnie inaugurację obchodów 700-lecia Pszczółek.
Źródło: MRiRW
do góry