Produkt wpisany na listę produktów tradycyjnych
w dniu 11.05.2009
kategoria - Miody
województwo pomorskie
Wygląd:
Miód leśny to produkt nektarowo-spadziowy. Płynny po odwirowaniu, stopniowo krystalizuje tworząc krupiec, który jest nieprzezroczysty.
Kształt:
Płynna patoka po odwirowaniu przybiera kształt naczynia.
Konsystencja:
Miód występuje w postaci płynnej z różną zawartością krystalizujących grudek. Po skrystalizowaniu przybiera konsystencję masy – tzw. krupca. W dotyku lepki.
Smak i zapach:
Smak słodki, uzależniony od rodzaju pożytku – od łagodnego po ostry – czasem z posmakiem goryczy. Zapach aromatyczny o różnej intensywności. Najbardziej łagodny zapach ma miód ze zbioru wiosennego, a najbardziej ostry z dominantą wrzosu. Obie cechy – smak i zapach zależą od ilości i rodzaju olejków roślinnych, kwasów organicznych i barwników roślinnych.
Barwa (zewnętrzna i na przekroju) :
Barwa od jasnożółtej (wiosna) po ciemnobrązową, przechodząca też w ciemnozieloną – w zależności od rodzaju pożytku leśnego. Po skrystalizowaniu na przekroju posiada powierzchnię matową.
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:
Miód jest znany człowiekowi od tysięcy lat jako środek spożywczy i lek używany w medycynie ludowej. Miód leśny z Biernatki to miód dziki, nie rolniczy, stosowany w domowej medycynie jako środek podwyższający odporność organizmu oraz przy chorobach górnych dróg oddechowych i przeziębieniach. Miód ten różni się smakiem w zależności od okresu zbioru, a pozyskiwany jest zarówno z nektaru jak i spadzi. Wieś Biernatka położona jest w województwie pomorskim, powiecie człuchowskim, w gminie Czarne. Bory Człuchowskie ciągną się od Szczecinka po Człuchów i od wschodu łączą się z Borami Tucholskimi. O historii bartnictwa na tym obszarze świadczą fragmenty książki W. Odyńca pt. „Dęby i dąbrowy Pomorza Nadwiślańskiego – XVI-XVIII w.”: „…Na południu województwa pomorskiego rozciągała się puszcza człuchowska. Określano ją w lustracji z 1565 r. jako zaczynającą się od wsi szlacheckiej Pietrzykowy do Lędyczka, gdzie „schodzą się trzy Krajna, Słuchowiska i Pomorska”. Była to puszcza rozległa, ciągnąca się wzdłuż rzeki Gwdy i Debrzynki. Puszcza dawała znaczne korzyści gospodarcze. Mieszkańcy doskonale zdawali sobie sprawę z wartości lasów. Istniały barcie, które dostarczały miód poszukiwany na rynkach krajowych i zagranicznych” oraz „…Puszcza rozciągająca się wokół czarnego sprzyjała rozwojowi bartnictwa. Warunki do hodowli pszczół były bardzo dobre. W puszczy rosły okazałe sosny, lipy, graby, cisy, buki i dęby”. W Biernatce, której dawna niemiecka nazwa miejscowości to Barenhutte (gawra niedźwiedzia), w roku 1954 założona zostaje przez przybyłego na te tereny miejscowego nauczyciela amatorska pasieka. Do dnia dzisiejszego pasieka ta pomimo wielu przeobrażeń zachowała swój tradycyjny charakter, w której w oparciu o niezmienne metody prowadzona jest produkcja miodu leśnego. Miód ten cieszy się doskonałą renomą wśród konsumentów, czego dowodem są liczne nagrody i wyróżnienia na lokalnych i ogólnopolskich konkursach oraz targach.
Źródło: MRiRW
do góry